εναιωρούμαι

(-έομαι) (Α ἐναιωροῦμαι)

νεοελλ.

αιωρούμαι, μετεωρίζομαι μέσα σε κάτι

αρχ.

1. επιπλέω σε υγρή επιφάνεια, περιπλανώμαι μέσα σε κάτι («πολὺν θαλάσςῃ χρόνον ἐναιωρούμενον» — περιπλανώμενον, Ευριπ.)

2. (απολ.) βρίσκομαι σε συνεχή κίνηση

3. ιατρ. «οὖρα ἐνηωρημένα» — που περιέχουν στερεές ουσίες αιωρούμενες μέσα τους, Ιπποκρ.).